نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• حسن صادقی

سطح چهار فقه و اصول حوزه علمیه قم

چکیده

یکی از آیاتی که بر عصمت پیامبران و ائمه (ع) مورد استدلال قرار گرفته است، آیه صد و بیست و چهارم بقره است. از دیدگاه متکلمان شیعی، این آیه بر عصمت امام از هر گونه خطا و گناه دلالت دارد. از این رو، اگر کسی گناهی انجام دهد حتی در صورت توبه، شایستگی نبوت و امامت را ندارد. دیدگاه اهل سنت این است که برای شایستگی نبوت یا امامت، عصمت مطلق شرط نبوده و در صورت توبه از گناه، شایستگی برای نبوت و امامت وجود دارد. مقاله حاضر با روش تحلیلی-انتقادی دیدگاه شیعه در دلالت آیه «لاینال» بر عصمت مطلق پیامبران و ائمه (ع) را ثابت کرده و نقدهای وارده بر آن را پاسخ می­دهد. نگارنده همانند عموم عالمان شیعه عقیده دارد که عنوان «ظالم» در آیه «لاینال»، به لحاظ حال تلبّس است که از نظر همه دانشمندان اصول، مطلقا حقیقت است و از این رو، بر عصمت مطلق دلالت دارد. ادعای اینکه «ظالم به کسی گفته می­شود که متلبس به صفت ظلم است، نه آنکس که از ظلم توبه نموده» ناتمام است و با آیات دیگر و روایات ناسازگار است.

کلیدواژه‌ها

• آیه «لاینال»
• عصمت
• عصمت انبیاء
• عصمت امام
• مشتق
• ظالم

عنوان مقاله [English]

Examining the denotation of “لا ینال” verse to the infallibility and responding to its criticisms

نویسنده [English]

• hasan sadegi

سطح چهار فقه و اصول حوزه علمیه قم

چکیده [English]

Among the verses denoting the chastity of prophets and Imams, is the 124^th verse of Al-Baqara. Its most important clause states that “My covenant is not extended to the wrongdoers”. From Shi’ah’s perspective, this verse refers to the Imams’ being innocent of any flaw and guilt. Therefore, if someone commits a sin and then repents, he is no more entitled to prophecy and Imamate. However, Sunnis believe that absolute chastity is not required for prophecy and Imamate and in case of repentance from sin, one becomes eligible for prophecy and Imamate. The present article with an analytical-critical approach, substantiates the Shi’ah’s perspective regarding the absolute chastity of prophets and Imams mentioned in “لا ینال” verse and responds to some of the criticisms of respected authors. Like Shi’i scholars, the writer believes that in “لا ینال” verse, the word “wrong-doer” is “the time of possession (ĥāl al-talabbus)”, which is viewed as an absolute truth by all Uşūlīs and accordingly denotes absolute chastity. The claim that “wrong-doer” refers to someone who possesses the quality of wrongdoing rather than one who repents of sin is inadequate. Such claim is also inconsistent with other verses and narratives. Moreover, several recent criticisms targeted at “لا ینال” verse by some authors and its denotation of absolute chastity have proved to be inadequate.

کلیدواژه‌ها [English]

• the verse “لاینال” Infallibility of the Prophets
• al-mushtaqq
• wrong-doer